ประเภทปก ปกอ่อน
กระดาษ ธรรมดา
พิมพ์ครั้งที่ 13
ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2511
จัดพิมพ์โดย องค์การค้าของคุรุสภา
จำนวนหน้า 190 หน้า
ขนาด 130x185 มม.
สภาพหนังสือ:ปกมอมแมม ถลอก ยับ บิ่นแหว่ง สันปกมีรอยซ่อมแซมตามภาพ , ใบรองปกมีลายเซ็นต์เจ้าของเดิม , กระดาษเหลืองตามขอบ และ เป็นจ้ำเหลืองประปราย มีรอยขีดเส้นใต้และจดโน๊ตย่อบางหน้า , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย
รายละเอียดเพิ่มเติม
ลิลิตพระลอเป็นเรื่องรักโศก บรรยายถึงความรักระหว่างพระเอก คือ พระลอ และนางเอกสองคน คือ พระเพื่อน และพระแพง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความรักของหญิงชายอีกสองคู่ คือ นางรื่น นางโรย และนายแก้ว นายขวัญ พี่เลี้ยงของพระเพื่อนพระแพง และพระลอ ตามลำดับ
ผู้แต่งได้ผูกเรื่องไว้อย่างน่าติดตาม โดยมีบทพรรณนาที่งดงาม มีความหลากหลาย โดยตลอด แม้จะนับเป็นนิยายเรื่องยาว (ความยาวถึง 660 บท) แต่ก็ไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเบื่อ
ลิลิตพระลอได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสร เมื่อ พ.ศ. 2459 ให้เป็นยอดแห่งลิลิต
เรื่องพระลอ เป็นนิทานพื้นเมืองทางอาณาเขตลานนา (คือภาคพายัพ) นักปราชญ์แต่งเป็นกลอนลิลิตขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น ราวระหว่าง พ.ศ.1991-2076 ก่อนรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเจ้า เพราะหนังสือจินดามณีที่พระโหราธิบดีแต่งในรัชกาลนั้น ได้คัดเอาโคลงลิลิตพระลอในบทที่ 30 ไปใช้เป็นแบบโคลง 4 สุภาพ ซึ่งตำราโคลงชั้นหลัง ๆ ได้อ้างโคลงบทนี้เป็นเยี่ยงอย่างตามกันมาจนถึงตำราฉันทลักษณ์สยามไวยากรณ์...
..เสียงฤาเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล ลืมตื่น ฤาพี่
สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ...
หนังสือลิลิตพระลอ นั้น นับได้ว่าเป็นลิลิตเรื่องเอก เป็นที่นิยมยกย่องมากในหมู่นักวรรณคดี และนักอ่านถือกันว่าเป็นยอดของลิลิต และเป็นตำราของหนังสือลิลิตในยุคต่อมา